مربیان ورزشی به چه مهارت هایی نیاز دارند؟
یک چیز در دنیای ورزش به طور فزاینده ای روشن شده است: مربیان مهم هستند. به نظر غیرممکن است که یک ورزشکار یا هرکسی بدون یک مربی خوب، پتانسیل کامل خود را توسعه دهد. ما این را در فیلمها (مثلاً در مجموعههای جنگ ستارگان) یا حتی کارتونهایی مانند پاندای کونگفوکار میبینیم. در تمام این موارد، خواهید دید که مربیان، یا «افراد عاقلی که افراد جاه طلب جوانتر را پرورش میدهند» برای عملکرد این افراد ضروری هستند.
در حال حاضر شغل مربیگری در حوزه های فراوانی گسترش یافته است: فهرستی که در حال گسترش هستند عبارتند از : تجارت ، ورزش، زندگی، مهارت های صوتی، رابطه ها، تحصیلات، دوستیابی، امور مالی، رژیم غذایی، سلامتی، بازیگری، نویسندگی، رقص، موسیقی.
ورزش در حوزه ای قرار دارد که ما بیشتر از هرچیزی به مربیگری در ارتباط هستیم. تیم های ورزشی که به صورت حرفه ای کار میکنند بدون مربی نیستند، و فکر در مورد ورزشکاران حرفه ای در یک زمانی مربی نداشتند کاری دشوار است. امروزه در دنیای ما نداشتن تحرک چهارمین قاتل افراد محسوب میشود و ورزش به عنوان فعالیت بدنی برای حفظ سلامتی و تندرستی نقش مهمی دارد ، وجود مربی بیش از پیش مهم و ضروری خواهد بود و امری انتقادی است. پس این سوال مطرح میشود که مربیان برای پرورش ورزشکاران شاد و سالم و با عنلکرد بالا به چه مهارت هایی نیاز خواهند داشت؟
لازم نیست برای اینکه یک مربی عالی باشید در یک ورزش نیز عالی باشید.
در نتیجه محبوبیت ورزش، بسیاری از ما در حال حاضر درک قوی از مهارت هایی که مربیان نیاز دارند، داریم. در فیلمها، مربیان معمولاً عاقل، مسن، خواستار، همهچیز هستند، و من متأسفم که بدانم، معمولاً سفیدپوست و مرد هستند. در رسانه های ورزشی امروزی و در میان مفسران اصلی ورزشی، موارد مشابهی را بیشتر می یابیم.
با فشار روزافزون برای برنده شدن، از مربیان انتظار می رود که “همه چیز” و “بسیار خواستار” با توانایی الهام بخشیدن، جدی بودن بیش از حد، نشان دادن اشتیاق و فریاد زدن زیاد باشند.
در هر دو مورد، تصور میشود افرادی که نسبت به دیگران «دانای همه چیز» هستند، کسانی هستند که خودشان «آنجا بودهاند و این کار را انجام دادهاند». در ورزش، این به معنای ورزشکارانی است که بیشترین برد را کسب کرده اند. مهارت های فنی برتر آنها در بازی به عنوان بینش عمیق تری در مورد اینکه چگونه دیگران می توانند مانند آنها ماهر شوند به نظر می رسد.
البته، باورهای عمومی جامعه در مورد مهارت های مربیان دارای ارزش هستند. بسیاری از مربیان و ورزشکاران پیشرو جهان که مربیگری را به صورت آکادمیک مطالعه نکرده اند نیز این عقاید و عقاید را دارند و البته هنوز هم می توانند بسیار موفق باشند.
با این حال، بررسیهای علمی عمیقتر، دقیقتر و منظمتر (معروف به مطالعه دانشگاهی) نشان میدهد که به ندرت این باورها به اندازهای که ما فرض میکنیم مؤثر هستند. به عنوان یکی از پیامدهای ناگوار این باورهای محدود، بسیاری از مربیان بالقوه فوقالعاده خود را عقب نگه میدارند، و در واقع توسط دیگران به دلیل این باور نادرست مبنی بر اینکه مهارتهای بازی «به اندازه کافی خوب» ندارند، مانع میشوند.
بنابراین، اگر نگران این هستید که نمیتوانید مربی خوبی باشید زیرا به استانداردهای ورزشی مناسب نرسیدهاید یا ورزشی را که مربیگری میکنید انجام نمیدهید: این کار را نکنید. تو می توانی!
مربیان افراد دیگر را راهنمایی میکنند تا مهارتهای ورزشی فوقالعاده پیچیده را تا سطوحی که رویا ندارند (همیشه در ارتباط با دیگران) انجام دهند. البته ورزشکاران بزرگ هنوز هم می توانند مربیان بزرگی باشند، اما مربیگری به چیزی فراتر از آموزش مهارت های فنی نیاز دارد. در واقعیت، بهترین ورزشکاران لزوما بهترین مربیان نیستند و مربیان نباید اجازه دهند سطح مهارت شخصی آنها مانع از آن شود.
مربیان بزرگ نیز همیشه همه جواب ها را نمی دانند.
استدلال من این است که مهم ترین و نیز دست کم گرفته شده ترین مهارت در مربی گری این است:
درک این موضوع که مربیگری یکی از فعالیت های فوق العاده پیچیده و درهم و برهم است و باید در کنار ورزشکار، تیم و سناریو به رشد و تکامل برسد.
مفهوم این موضوع ، مربیان را از جایی که فکر میکردند باشند به جایی از جمله” وای، چیزهای زیادی وجود داشته است که من از آنها بی اطلاع بودم و این هیچ ایرادی ندارد” می برد.
این روش به نظر میرسد که یک تغییر بسیار ظریف باشد ولی در عین حال بسیار قدرتمند است. هیچ کس وجود ندارد که همه چیز را بداند، و مربیانی که معتقدند باید “دانش همه چیز” باشند، باید این توهم را منتقل کنند که از قبل همه چیز را می دانند. این مربیان اغلب حالت تدافعی دارند و احتمال کمتری دارد که با اطلاعات جدید درگیر شوند. این سفتی و عقیده ثابت به آنها ظرفیتی برای تغییر نمی دهد، که نگران کننده است، زیرا تغییر ثابت است.
مربی «معجبم چه چیز دیگری»، در مقابل، تشخیص می دهد که چه چیزی برای یک ورزشکار موثر است، بعید است که برای دیگری کار کند، زیرا زمینه ها تغییر می کنند. لازم است بسیار فراتر از چیزهای بدیهی و بسیار زیر سطح نگاه کنیم. این نوع مربی برای سفری فوقالعاده غنی از دانش جدید از هر منبعی باز است. و حتی اگر بسیاری از مربیان اظهار میکنند که از این نوع هستند، تکاندهنده است که چگونه تحقیقات کوچینگ به طور مداوم نشان میدهد که دانش مربیگری ثابت میماند.
مهارت های مورد نیاز برای مربیگری
1-بتواند رابطه ای خوب ایجاد کرده و احساس همدلی داشته باشد
2-بازخوردهای منفی را بپذیرد
3-سوالات را در زمان مناسب مطرح کند
4-به صورت مستمر ارزیابی انجام دهد
5-از تکنیک ها و روش ها به درستی استفاده کند